Het Sinterklaasfeest zal dit jaar wat rustiger verlopen.
Geen surprise of gedicht, alleen cadeautjes om te kopen.
Voorheen vierden we het groots bij mijn schoonmoeder thuis.
En renden er ‘s avonds bijna twintig kleinkinderen door het huis.

Maar de meeste kleine kinderen zijn nu groot en oma wordt al oud.
Cadeautjes krijgen ze toch wel, of ze nu lief zijn of stout.
Nu houden we het op een middag en ach… voor de kleinsten blijft het feest.
Ook al zal het nooit meer worden zoals het ooit eens was geweest.

Lootjes gaan we niet meer trekken, de groep is ook al aardig uitgedund.
Als je vraagt: moet je het dan nog vieren? Dan heb je daar een punt.
Toch gaan we straks met veel plezier met de kinderen er weer heen.
Want elke glimlach, hoe klein ook, is er toch weer 1.

En dat is toch waar je het eigenlijk allemaal voor doet.
Vrolijkheid, gezelligheid, een pepernoot, alles mag en niets moet.
Ook niet uren werken aan een gedicht over Sint of Piet.
Gelukkig maar, want gedichten maken, sorry, dat kan ik niet!

Groetjes van Arno.